آب چشمه خالص و طبیعی، همان طور که طبیعت در نظر گرفته است. خوب، نه دقیقا.
آب بطری‌شده مدت‌هاست که به‌عنوان جایگزین مطمئن‌تری برای آنچه که از شیر آب بیرون می‌آید به بازار عرضه شده است – اگر مستقیماً از چشمه‌های کوهستانی نیامده باشد، حداقل تصفیه شده و فاقد مواد شیمیایی است. اما یک مطالعه جدید توسط دانشمندان دانشگاه کلمبیا و دانشگاه راتگرز نشان می‌دهد که آب بطری‌شده ممکن است در مورد آلاینده‌های پلاستیکی میکروسکوپی که قابلیت عبور به جریان خون را دارند، بسیار بدتر باشد.
سال‌هاست که دانشمندان هشدار را در مورد گسترش جهانی میکروپلاستیک‌ها، که وقتی پلاستیک‌ها به قطعات کوچکتر تجزیه می‌شوند، به صدا درآورده‌اند. این ذرات که اندازه آنها از پنج میلی متر (1/4 اینچ) تا 1 میکرومتر (1 میلیونیم متر یا 1/25000 اینچ) متغیر است، در بالای قله اورست و در کف عمیق ترین گودال های اقیانوسی، با تأثیرات ناشناخته بر سلامت انسان و اکوسیستم. مطالعات قبلی نشان داده است که یک لیتر آب بطری می تواند حاوی ده ها هزار ذره پلاستیکی قابل شناسایی (حداقل از طریق میکروسکوپ) باشد. اما این مطالعات در آستانه 1 میکرومتر متوقف شد، عمدتا به دلیل محدودیت های تکنولوژیکی.
مطالعه این هفته، در 8 ژانویه در مجله منتشر شد مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم، از فناوری لیزری جدید توسعه یافته برای یافتن قطعات حتی کوچکتر استفاده می کند و تعداد ذرات پلاستیک در آب بطری را 10 برابر و در برخی موارد بیش از 100 افزایش می دهد. با استفاده از این فناوری جدید که توسط بیوفیزیکدان کلمبیا اختراع شده است. وی مین، یکی از نویسندگان مطالعه، نویسندگان به طور متوسط 240000 قطعه پلاستیکی را در هر لیتر آب بطری شناسایی کردند.
بیشتر از TIME
تقریباً 90 درصد از ذرات نانوپلاستیک در نظر گرفته شدند که همانطور که از نام آن پیداست کوچکتر از 1 میکرومتر هستند. برخلاف میکروپلاستیک ها، نانوپلاستیک ها می توانند از روده و ریه ها به جریان خون عبور کنند. از آنجا می توانند در عضله قلب و سایر اندام ها قرار گیرند، سد خونی مغزی را به مغز و حتی با عبور از جفت به بدن نوزادان متولد نشده عبور دهند.
جای تعجب نیست که یکی از رایج ترین انواع نانوپلاستیک در سه برند محبوب آب بطری آزمایش شده (دانشمندان نام برندها را ذکر نکردند) پلی اتیلن ترفتالات یا PET است که بیشترین استفاده را در صنعت نوشیدنی های بطری می گیرد. به احتمال زیاد زمانی که بطری فشرده می شود، یا زمانی که قسمت بالایی آن به طور مکرر روشن یا خاموش می شود، ذرات کوچک وارد آب می شوند. یکی دیگر از انواع پلاستیک رایج موجود در نمونه های آب بطری نایلون بود. بیژان یان، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد تحقیقات ژئوشیمی در رصدخانه زمین لامونت-دوهرتی (LDEO) کلمبیا، پیشنهاد می کند که چنین ذرات در واقع ممکن است از فیلترهایی که برای تصفیه آب طراحی شده اند، به وجود بیایند.
بیشتر بخوانید: تقریباً هیچ تحقیقی در مورد تأثیر مواد شیمیایی پلاستیکی بر سلامتی در جنوب جهانی وجود ندارد
تاکنون تحقیقات کمی وجود دارد که نشان دهد نانوپلاستیک‌ها پس از ورود به جریان خون دقیقاً چه کاری انجام می‌دهند. اما شواهد فراوانی وجود دارد که مواد شیمیایی مورد استفاده در تولید پلاستیک برای سلامت انسان و تولید مثل پستانداران مضر هستند. حتی اگر خود نانوپلاستیک‌ها مضر نباشند، می‌توانند به عنوان حامل مواد شیمیایی خطرناکی که در تولید پلاستیک استفاده می‌شوند، مانند بیسفنول‌ها، فتالات‌ها، دیوکسین‌ها، آلاینده‌های آلی و فلزات سنگین که در دوزهای بالا مضر هستند، عمل کنند و خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند. اندام های کلیدی مانند کلیه ها، کبد، قلب، تولید مثل و سیستم عصبی. آنها همچنین می توانند از طریق زنجیره غذایی انباشته شوند.
مین می گوید: دنیای عظیمی از نانوپلاستیک ها وجود دارد که باید مورد مطالعه قرار گیرد. او می‌گوید حتی اگر نانوپلاستیک‌ها 90 درصد از تعداد ذرات پلاستیکی موجود در آب بطری را تشکیل دهند، جرم آنها بسیار کمتر است. در این مورد، این واقعیت راحتی کمی ایجاد می‌کند: «اندازه مهم نیست. این اعداد هستند، زیرا هر چه چیزها کوچکتر باشند، راحت‌تر می‌توانند به درون ما نفوذ کنند.»