منبر کسی پوشیده نیست که آلودگی هوا می تواند به تعدادی از شرایط سلامتی، از جمله بیماری قلبی و بیماری های تنفسی کمک کند. کمتر شناخته شده این است که می تواند در کاهش شناخت نیز نقش داشته باشد.
در مطالعه ای که در BMJمحققان دانشکده بهداشت عمومی هاروارد TH Chan آنچه را که آنها «بهترین تخمین» می‌نامند ارائه می‌کنند که چقدر آلودگی هوا ممکن است در خطر زوال عقل نقش داشته باشد. دانشمندان با تجزیه و تحلیل بیش از 50 مطالعه که آلاینده‌های هوا و موارد زوال عقل را ردیابی می‌کردند، دریافتند که به ازای هر 2 میکروگرم در متر مکعب افزایش ذرات موجود در هوا، خطر زوال عقل سالانه 4 درصد افزایش می‌یابد. هنگامی که آنها به جای بررسی گذشته نگر سوابق سلامت الکترونیکی آنها بر روی مطالعات دقیق تر متمرکز شدند که به طور فعال افراد را با آزمایش منظم آنها برای زوال عقل دنبال می کردند، این خطر به 17 تا 42 درصد افزایش یافت.
مارک ویسکوپف، استاد بهداشت محیط و اپیدمیولوژی در دانشکده بهداشت عمومی هاروارد تی‌چ چان و نویسنده اصلی این مطالعه، می‌گوید: «این بر اساس شواهدی از نقش آلودگی هوا در ایجاد زوال عقل است. آ لانست به گفته Weisskopf، گزارشی که در سال 2020 منتشر شد، اولین گزارشی بود که از آلودگی هوا به عنوان یک عامل مؤثر در زوال عقل نام برد. در آن گزارش، قابل توجه بود که کارشناسان برای قرار دادن اعداد و ارقام در معرض خطر بسیار مشکل داشتند، زیرا این نوع داده ها وجود نداشت. تا حدودی به همین دلیل است که ما این تحلیل را انجام دادیم. هرچه بتوانیم اطلاعات بیشتری را به پزشکان ارائه دهیم تا آنها را از این ارتباط آگاه کنیم، مردم بیشتر متوجه خواهند شد که چگونه آلودگی می تواند در خطر زوال عقل نقش داشته باشد.
بیشتر مطالعاتی که Weisskopf تجزیه و تحلیل کرد بر غلظت ذرات ریز با قطر کمتر از 2.5 میکرومتر (3٪ از قطر موی انسان) متمرکز بود که خطرناک ترین ذرات برای سلامت انسان هستند. در حال حاضر، آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده 12 میکروگرم بر متر مکعب (میکروگرم بر متر مکعب) را به عنوان استاندارد قابل قبول سالانه تعیین کرده است، اما در ژانویه اعلام کرد که قصد دارد این استاندارد را به 9 تا 10 میکروگرم بر متر مکعب کاهش دهد. (پیشنهاد در حال حاضر برای اظهار نظر عمومی قبل از تعیین خط مشی نهایی آژانس باز است.)
ادامه مطلب: بیماری چشم یکی دیگر از مشکلات بهداشتی مرتبط با آلودگی هوا است
Weisskopf می‌گوید، مشخص نیست که در مورد سهم آلودگی در زوال عقل چقدر تفاوت ایجاد خواهد شد، زیرا داده‌ها نشان می‌دهند که هیچ آستانه ایمنی وجود ندارد که زیر آن خطر به صفر برسد. او می‌گوید، حتی با وجود غلظت‌های پایین‌تر ذرات، «هنوز یک مشکل است».
دقیقاً مشخص نیست که ذرات معلق موجود در هوا چگونه می توانند به زوال عقل کمک کنند، اما متخصصان تئوری های برجسته ای دارند. یکی از آنها به چگونگی تأثیر آلودگی بر قلب و چگونگی تأثیر سلامت قلب بر مغز مربوط می شود. یکی از مسیرهای اتصال این دو شامل التهاب است. ذرات می توانند باعث واکنش های التهابی در بافت هایی مانند قلب و ریه ها شوند و هنگامی که آبشار آزاد شود و کنترل نشده بماند، سلول های مغز نیز در برابر آسیب التهاب آسیب پذیر می شوند. همچنین شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد ذرات ممکن است مستقیماً بر سلول های مغز تأثیر بگذارند و باعث التهاب اعصاب مغز شوند. Weisskopf می‌گوید: «التهاب عصبی پاسخ خوبی است و برای محافظت از سلول‌ها وجود دارد. اما اگر خیلی طولانی شود، می‌تواند باعث آسیب شود، و این یکی از رقبای قوی برای توضیح چگونگی تأثیر آلودگی بر خطر زوال عقل است.»
حتی اگر خطر زوال عقل به طور کامل با کاهش غلظت آلاینده ها در هوا از بین نرود، باز هم ممکن است این خطر را کاهش دهد، بنابراین برای پزشکان مهم است که شروع به افزایش آگاهی در مورد نقش بالقوه ای که آلودگی می تواند در بیمارانشان داشته باشد، کنند. Weisskopf می‌گوید: «بخشی از کاری که ما می‌خواهیم انجام دهیم این است که به این موضوع اهمیت بیشتری بدهیم. “امید است که این خطر بیشتر در نظر گرفته شود [discussions about dementia] در آینده.”
مطالب بیشتری که باید از TIME خوانده شود