دانشجویان پزشکی در سخنرانی‌ها حاضر نمی‌شوند، بنابراین دانشکده‌های پزشکی چگونه به آنها آموزش می‌دهند: عکس

در دو سال اول دانشجوی پزشکی، تقریباً هرگز به سخنرانی نرفتم. همسالان من هم این کار را نکردند. در واقع، من تخمین می زنم که حتی یک چهارم دانشجویان پزشکی در کلاس من به طور مداوم به صورت حضوری در کلاس ها شرکت نمی کردند. یکی از استادان من، دکتر فیلیپ گروپوسو، می‌گوید در 40 سال تدریس خود، حضور حضوری در سخنرانی کمترین میزانی است که او دیده است. حتی قبل از همه‌گیری کووید-19، دانشجویان سال اول و دوم پزشکی به طور منظم از سخنرانی‌ها صرف نظر می‌کردند. در عوض، آن‌ها تصمیم گرفتند که ضبط‌ها را در زمان خودشان در خانه تماشا کنند. همه گیری این تغییر را تسریع کرد. این غیبت از کلاس درس بسیاری از افراد در سیستم آموزش پزشکی را متحیر کرده است که چگونه این امر بر پزشکان آینده تأثیر می گذارد و بحث گسترده ای را در بین موسسات پزشکی ایجاد کرده است. آموزش پزشکی به سرعت در حال تغییر است و این تغییر توسط دانش آموزان انجام می شود – بنابراین چگونه مدارس واقعیت یادگیری مجازی را در کنار آموزش کافی برای مسئولیت عظیم مراقبت از بیمار در نظر می گیرند؟

کلاس درس را برای دو سال اول «تلنگر» کنید

نیمه اول آموزش پزشکی (به طور سنتی یک تا دو سال اول، که گاهی اوقات سال های پیش کارآموزی نیز نامیده می شود) دانشجویان را برای موفقیت در نیمه دوم دانشکده پزشکی، دوره های کارآموزی، که در آن دانشجویان به طور مستقیم با تیم های مراقبت از بیمار کار می کنند، آماده می کند. آموزش پزشکی Preclerkship جایی است که دانش آموزان قبل از ملاقات با بیماران، عناصر فنی پزشک بودن را یاد می گیرند. این شامل سخنرانی در علوم پزشکی – آناتومی، جنین شناسی، فیزیولوژی، آسیب شناسی، و فارماکولوژی – و علم سیستم سلامت – اخلاق، حرفه ای و بهداشت عمومی است. و فراتر از سخنرانی است. این شامل تشریح بدن انسان در آزمایشگاه آناتومی، تمرین نحوه مصاحبه با بیمار و انجام یک معاینه فیزیکی (معمولاً با استفاده از بازیگران بیمار) و جلسات بحث گروهی کوچک متعدد مرتبط با سخنرانی‌های خاص است.

یادگیری مجازی در طول این دو سال اول بحرانی برای من دارای نکات منفی قابل توجهی بود. من نتوانستم از یک استاد از قبل ضبط شده سؤال بپرسم. روابط دانش آموز و معلم، یکی از بخش های آموزش پزشکی که من بیشتر منتظرش بودم، بسیار سخت تر شد. گاهی منزوی می شد.

من و دکتر گروپوزو شروع به صحبت کردیم و ما چند فکر در مورد چگونگی تغییر سیستم آموزش پزشکی برای کاهش این نکات منفی داریم و در عین حال از دانشجویان در تصمیمی که قبلاً برای یادگیری در زمان خود گرفته اند حمایت می کنیم.

پیشنهاد ما این است: از مدل “کلاس درس معکوس” به طور گسترده برای سخنرانی‌های دانشکده پزشکی پیش از تحصیل استفاده کنید. در این مدل، سخنرانی حضوری ناپدید می‌شود و دانش‌آموزان بیشتر مطالب کلاس درس را خودشان یاد می‌گیرند. قبل از زمان حضوری – از این رو تلنگر. پیشنهاد می کنیم با یک سری ماژول های مجازی برای آماده شدن برای جلسات گروهی کوچک مبتنی بر مورد که به صورت حضوری برگزار می شوند، شروع کنید. فعالیت هایی مانند آزمایشگاه آناتومی، مصاحبه با بیمار و تمرین معاینه فیزیکی و سخنرانی های مهمان ویژه حضوری باقی می ماند. این، در اصل، مسیر سخنرانی مجازی را در بر می گیرد، اما برای یادگیری عملی گروه های کوچک نیاز به حضور واقعی دارد.

دیدگاه یک دانشجوی پزشکی – الکساندر فیلیپس

اجازه دهید با گفتن شروع کنم، من از مزایای سخنرانی های مجازی لذت بردم. مکث، عقب نشینی، تماشای مجدد و سرعت بخشیدن به گفتگوها راه بسیار خوبی برای تمرکز بر روی نقاط ضعیف و صرفه جویی در زمان بود، و با توجه به حجم عظیم اطلاعاتی که باید آموختم، زمان ارزشمندترین منبع من به عنوان یک دانشجوی پزشکی بود. یادگیری مجازی، گنجاندن منابع غیر سخنرانی را نیز در برنامه مطالعاتی خود، مانند فلش کارت، آموزش های وب یا سخنرانی های اشخاص ثالث، برای من بسیار آسان تر کرد.

در سناریوی کلاس درس معکوس، یک روز معمولی من ممکن است شامل یک صبح تماشای ماژول های کوتاه و هدفمند علوم پزشکی باشد، با مکث هایی در این بین تا بتوانم نمودارها را بکشم، فلش کارت های آنلاین را مطالعه کنم، و منابع دیگر را بخوانم و تماشا کنم. سپس، یک یا دو ساعت بحث گروهی کوچک مورد نیاز را با اساتید و همکلاسی‌هایم انجام می‌دهم که در آن با بحث در مورد موارد بیمار فرضی، بر کاربردهای بالینی آن علم پزشکی تمرکز می‌کنیم. روزهای دیگر به آزمایشگاه آناتومی، تمرین مهارت‌های بالینی با بیماران استاندارد شده (بازیگران بیمار) تحت نظارت مستقیم اساتید، سایه‌زنی در بیمارستان، و زمان غیرساخت‌یافته برای فعالیت‌های دیگر مانند تحقیق، حمایت و خدمات اجتماعی اختصاص خواهد یافت.

علاوه بر اینکه امکان بحث و گفتگو و آشنایی با اساتید و دانشجویان دیگر را فراهم می کند، به برنامه من نظم می بخشد. در سیستم فعلی، با راحتی سخنرانی‌های ضبط‌شده، من به تنهایی در مسیر مطالب قرار می‌گرفتم و عقب افتادن راحت‌تر بود.

دیدگاه یک استاد – دکتر فیلیپ گروپوزو

من نزدیک به 40 سال در زمینه های مختلف به دانشجویان پزشکی آموزش داده ام – در دورهای بیمارستانی، در طول قرار ملاقات با بیمار، اجرای بحث های گروهی کوچک و تدریس در کلاس های بزرگ. من در مورد موضوعاتی سخنرانی کرده‌ام که از مسیرهای بیوشیمیایی گرفته تا بیماری‌های سبک زندگی (آنهایی که به مواردی مانند عدم فعالیت بدنی مرتبط هستند) تا علم تغذیه و زیست‌شناسی پیری را شامل می‌شود.

لذت بخش ترین بخش آموزش، عبور از جنبه های کمتر ملموس پزشک بودن است – اینکه چگونه به همه بیماران احترام بگذاریم و یک مراقب واقعی باشیم. من این کار را با گفتن داستان‌هایی درباره تجربیات بالینی خود در طول سخنرانی‌ها انجام می‌دهم و نتیجه برای من تعامل با دانشجویان است. همه گیر و تغییر همراه آن در نحوه یادگیری دانش آموزان همه اینها را تغییر داد.

یادگیری کاملا مجازی برای دو سال اول مدرسه ممکن است در طول همه گیری همه گیر ضروری بوده باشد، اما ادامه دادن به این امر باعث می شود جوانان جوان برای پزشک شدن آماده شوند.

ماهیت ذاتا شخصی پزشکی که در برنامه‌های درسی مهارت‌های بالینی یا تشریح بدن انسان آموزش داده می‌شود را نمی‌توان در قالب یادگیری که ذاتاً غیرشخصی است به تصویر کشید. همچنین موارد بیشتری برای آموزش پیش از کارآموزی وجود دارد. سایر تسهیل‌کننده‌های آموزش جامع پزشکان مانند تحقیق، اکتشاف تخصصی و کار داوطلبانه، با یادگیری مجازی تقریباً غیرممکن هستند.

در نهایت، یک تهدید بسیار واقعی برای شرکت آموزش پزشکی در تغییر نقش اعضای هیئت علمی پزشک وجود دارد. پزشکان در میان حرفه ها غیرمعمول هستند و انتظار دارند فارغ از اینکه کجا و چه تخصصی انجام می دهند، تدریس کنند. خشنودی ناشی از آموزش حضوری را حذف کنید و ما در خطر از دست دادن تعهد هیئت علمی هستیم، که بیشتر آن اغلب به صورت کاملاً داوطلبانه انجام می شود.

آموزش پزشکی در نقطه عطف – برداشت مشترک ما

در بحث در مورد اینکه آموزش پزشکی پس از همه گیری ممکن است چگونه باشد، برخی خواستار مجازی شدن سال های پیش کارآموزی شده اند. ارتقاء به سمت کارآموزی بر اساس شایستگی تعیین می شود (یعنی آیا شما در دوره تحصیلی تسلط دارید) نه زمان. اما ما طرفدار ادغام کمتر افراطی از یادگیری مجازی هستیم که بر این کلاس درس معکوس تکیه دارد.

دانشکده پزشکی وارن آلپرت دانشگاه براون، در میان سایر دانشکده ها، به طور فزاینده ای این رویکرد را اجرا می کند. ارزش تعامل با همسالان، پرسیدن سؤال و ایجاد روابط با معلمان زمانی بیشترین و کارآمدترین زمانی است که دانش‌آموزان درک کاملی از چارچوب‌های اساسی و مفاهیم کلیدی علم اساسی داشته باشند. این چارچوب اغلب می‌تواند کارآمدتر در یک محیط مجازی مناسب ساخته شود، جایی که دانش‌آموزان می‌توانند واقعاً بر روی نقاط ضعف خود کار کنند، و به اساتید مدرسه اجازه می‌دهد تا بر کمک به دانش‌آموزان در استفاده از آن دانش در مراقبت از بیماران تمرکز کنند. معلمان همچنین ممکن است این بحث ها را با به اشتراک گذاشتن تجربیاتی در مورد نحوه تشخیص و درمان بیماران خاص که در سازمان ها و جوامعی که دانشجویان پزشکی در طول دوره کارآموزی خود در آنها خدمت خواهند کرد، تکمیل کنند. کنار گذاشتن سخنرانی‌های علمی پزشکی حضوری بزرگ‌تر و تمرکز بر توسعه یا تهیه محتوای مجازی با کیفیت بالا، از نقاط قوت یادگیری مجازی است. انحراف زمان و منابع صرفه‌جویی شده به سمت بهینه‌سازی جلسات منظم گروهی شخصی مبتنی بر مورد با اساتید و سایر دانشجویان، اشکالات یادگیری مجازی را کاهش می‌دهد.

آموزش پزشکی در نقطه عطف قرار دارد. کلاس درس علوم پزشکی پیش‌کارآموزی سنتی در مقابل برگردانده شده، تنها یکی از چندین تصمیمی است که هنگام فکر کردن به نحوه آموزش نسل بعدی پزشکان با آن مواجه می‌شویم. به عنوان مثال، سؤالات زیر با نقش یادگیری مجازی در آموزش پزشکی پیوند تنگاتنگی دارند و به طور همزمان در مدارس سراسر کشور مورد بحث قرار می گیرند.

1. نقش درس علوم پزشکی در آموزش پزشکی چیست؟ آزمون مرحله 1 USMLE اولین آزمون صدور مجوز برای پزشک شدن است و در درجه اول مفاهیم علوم پزشکی را آزمایش می کند. حرکت به سمت کوتاه‌تر شدن دوره آموزشی پیش از کارآموزی تنها با تغییر اخیر امتحان به قبولی/شکست‌پذیری تسریع می‌شود. تشویق دانش‌آموزان به دیدن پزشکی از لنز بالینی زودتر در دوره آموزشی خوب است، اما صرف زمان کمتر برای ایجاد درک عمیق از مکانیسم‌های بیماری و درمان می‌تواند پایه و اساس آموزش بالینی را تضعیف کند.
2. تا چه حد می‌تواند یا باید آموزش علوم پزشکی پیش‌کارشناسی منابع خارجی را برای آموزش مؤثر محتوا ادغام کند؟ دانشجویان پزشکی در حال حاضر برای سال‌ها از طریق یک برنامه درسی خودگردان برای تکمیل یا جایگزینی سخنرانی‌های دانشکده پزشکی، تغییر به سمت منابع خارجی را پذیرفته‌اند. این عمدتاً مستقل از ورودی هیئت علمی یا مدیریت اتفاق افتاده است.
3. اگر هزینه ارائه سخنرانی‌ها با توجه به محتوای مجازی قابل استفاده مجدد یا به‌روزرسانی آسان، که احتمالاً در مدارس استاندارد شده است، کاهش یابد، کارایی‌های حاصل می‌تواند هزینه آموزش را کاهش دهد. اگر بتوان این کار را انجام داد، آیا شهریه پزشکی باید کاهش یابد تا این موضوع را منعکس کند؟ اگر چنین است، این ممکن است به معنای دسترسی گسترده تر به آموزش پزشکی، بار کمتر وام دانشجویی، و موانع کمتر برای دنبال کردن مشاغل در تخصص های کم دستمزد، از جمله مراقبت های اولیه باشد. برعکس، ماهیت فشرده زمان و هیئت علمی جلسات بیشتر گروه های کوچک ممکن است بار هزینه را برای مدارس افزایش دهد.
4. آیا مزایای این اصلاحات آموزشی برای همه قابل دسترس خواهد بود؟ برای دانش‌آموزانی که با پیشینه‌های آموزشی کم‌مقدار وارد دانشکده پزشکی می‌شوند، از جمله دانش‌آموزان مبتلا به واگرایی عصبی یا کسانی که از گروه‌هایی که در پزشکی کمتر حضور دارند (URiM)، دوره آنلاین ممکن است منجر به نتایج آموزشی ضعیف‌تر شود. برعکس، فراگیران واگرای عصبی ممکن است از ماژول های یادگیری شخصی بهره مند شوند. دانشجویان URiM و آنهایی که به طور سنتی دسترسی کمتری به دانشکده دارند ممکن است زمان یادگیری حضوری بیشتری داشته باشند. از آنجایی که آموزش به یک قالب مجازی تغییر می کند، بسیار مهم است که اثرات آن در کل جمعیت دانش آموز ارزیابی شود.

پاسخ به این سؤالات بسیار دشوارتر از این سؤال است که آیا کلاس های درس وارونه مستحق نقش بیشتر در آموزش پزشکی پیش از کارآموزی هستند. اما این انتخاب ها همه یا هیچ نیستند. تغییر باید با درک مبادلات، و با آینده نگری برای کاهش پیامدهای منفی آن تغییرات ایجاد شود.

دانشکده های پزشکی باید آموزش پزشکی پیش از تحصیل را به درستی دریافت کنند. پایه محکم دو سال اول دانشکده پزشکی من (الکساندر فیلیپس) چیزی بود که به من کمک کرد تا اولین بیمارم را چند هفته پیش به عنوان دانشجوی سال سوم پزشکی در اولین دوره کارآموزی خود تشخیص دهم، بپذیرم، درمان کنم و ترخیص کنم. ما معتقدیم که گام بعدی فوری برای آموزش پزشکی علوم پزشکی پیش از تحصیل مشخص است. یک کلاس درس معکوس، و در نتیجه افزایش نقش برای یادگیری مجازی در سال های پیش کارآموزی دانشکده پزشکی، یک مدل امیدوارکننده است. آیا می‌توانیم ضمن حمایت از دانشجویان پزشکی در تصمیمی که قبلاً برای یادگیری در زمان خود گرفته‌اند، اهداف کلان آموزش پزشکی پیش‌کارآموزی را حفظ کنیم؟ ما معتقدیم که پاسخ مثبت است.

الکساندر پی فیلیپس دانشجوی سال سوم پزشکی در دانشگاه براون است و توییت های @AlexPPhilips را منتشر می کند. دکتر. فیلیپ گروپوزو دانشیار سابق آموزش پزشکی است و در حال حاضر در براون تدریس می کند. این قطعه صرفاً نمایانگر دیدگاه دو نویسنده است که مایلند از آنها تشکر کنند دکتر بی استار همپتون و دکتر ع.س. جنگجوی ساریتا با دانشگاه براون، برای نظرات آنها.