درمان های تجربی سرطان می تواند وسوسه انگیز باشد. در اینجا نحوه ارزیابی آنها آمده است: شوت

توجه: زیست شناس مولکولی و نویسنده جف استوارت بیش از 15 سال به عنوان مشاور داروسازان کار کرده است و داده ها را در مورد درمان های جدید برای مبارزه با سرطان بررسی می کند. جولای گذشته، پدر 50 ساله، پدر هفت فرزند، خودش به سرطان معده مبتلا شد. او بخش زیادی از 10 ماه آینده را در درمان گذراند، در حالی که کتاب تازه منتشر شده را نیز نوشت زندگی: الهام از پدر مبتلا به سرطان.

او می‌گوید کتاب او مجموعه‌ای از درس‌ها و تأملات زندگی است که «به من کمک کرد روزهای سخت را تحمل کنم و از سخت‌تر دوری کنم». این کتاب که به عنوان راهنمای زندگی برای فرزندانش ساخته شده است، همچنین شامل توصیه های داخلی برای هر کسی که با تشخیص سرطان مواجه است، می شود. گزیده های زیر برای طولانی بودن و وضوح ویرایش شده اند. — ویراستاران

به‌عنوان یک بیمار سرطانی، مقالات زیادی درباره درمان‌های سرطان در مراحل اولیه و درمان‌های جایگزین ارسال می‌کنم. من فکر می کنم هر بیمار سرطانی اینها را می گیرد. من در مورد سرطانم عمومی هستم، بنابراین بیشتر از دوستان و خانواده آنها را دریافت می کنم. من اینها را نیز از افرادی دریافت می کنم که هرگز ندیده ام اما سعی در کمک دارند.

درمان سرطان فقط یک علاقه شخصی نیست. بخشی از کار من برای بیش از 15 سال مشاوره به شرکت های داروسازی در مورد داروهای سرطان بوده است. مشتریان من شامل داروخانه های بزرگ و بیوتکنولوژی های کوچک هستند. شما می توانید نام های بزرگ داروسازی را بشناسید. من در طول سال ها با صدها انکولوژیست مصاحبه کرده ام. کشف پتانسیل علمی و تجاری یک داروی سرطان برای من یک روز عادی در کار است.

چگونه درمان های تجربی را ارزیابی کنیم؟ شواهد را دنبال کنید

قانون اساسی درمان سرطان: شواهد برنده می شوند. ما به شواهدی نیاز داریم تا باور کنیم هر چیزی کار می کند. این به ویژه در مورد سرطان صادق است.

مرحله اول: آیا این دارو مورد تایید FDA است؟

مرحله دوم: در صورت تایید دارو، آیا دارو در دستورالعمل های سرطان نیز توصیه می شود؟ اگر داروی تایید شده در دستورالعمل‌های سرطان نباشد، شرکت‌های بیمه پولی پرداخت نمی‌کنند.

مرحله سوم: اگر دارو نه تایید شده باشد و نه در دستورالعمل، آیا دارو در مراحل پایانی کارآزمایی بالینی است؟ این معمولاً به معنای فاز III است. اگر چنین است، پس شاید یک بیمار سرطانی بتواند به آنها بپیوندد. اگر در کارآزمایی‌های بالینی در مراحل پایانی نباشد، آزمایش این دارو برای کمک به اکثر افرادی که اکنون سرطان دارند، خیلی زود است.

نتیجه شگفت انگیز در یک لوله آزمایش؟ اگر هنوز اینجا هستم ۱۵ سال دیگر با من صحبت کنید. تازه کارآزمایی های بالینی فاز اول را روی افراد شروع کرده اید؟ هنوز برای کمک به من زود است. موش ها را درمان می کند؟ حداقل یک چهارم از آنکولوژیست‌هایی که در مورد داده‌های موش‌ها با آنها مصاحبه کرده‌ام، به من گفته‌اند: “من هرگز یک موش را برای سرطان درمان نکردم.” یوک، یوک. انکولوژیست های خنده دار این فقط snark نیست. آنها یک نقطه زیر شوخی خسته خود مدفون شده اند. بیشتر چیزهایی که سرطان را در موش ها درمان می کنند، در افراد کار نمی کنند.

بدتر از چیزی است که تصور می کنید. تقریباً هر چیز جدیدی که از دانشگاه بیرون می آید برای کمک به هر کسی که اکنون سرطان دارد خیلی زود است. بدتر از آن، تقریباً همه چیز شکست می خورد. اگر خسته کننده به نظر می رسد، متاسفم. این واقعیت زیسته انکولوژیست هاست.

بله، پیشرفت های بزرگی در درمان سرطان صورت گرفته است. داروهای واقعا امیدوار کننده ای که می توانند هر کاری را در کوتاه مدت انجام دهند در حال حاضر در مراحل پایانی آزمایشات بالینی هستند. انکولوژیست ها می خوانند. آنها می دانند چه چیزی در راه است. هر چیزی در مراحل اولیه نمی تواند کسی را که اکنون سرطان دارد درمان کند. من باید فکر کنم که یکی از بدترین بخش‌های کار یک سرطان‌شناس این است که توضیح دهد که چرا یک درمان معجزه‌آسا در مراحل اولیه توسعه هیچ نویدی برای بیمار سرطانی امروز ندارد.

حقیقت سخت: اکثر درمان های آزمایشی سرطان با شکست مواجه می شوند

در اینجا چیزی است که اکثر افرادی که در انکولوژی غوطه ور نشده اند، نمی توانند آن را دریافت کنند. حتی امیدوار کننده ترین داروهای سرطان نیز شکست می خورند. داروهای سرطان در بین هر بیماری، دومین بدترین میزان شکست را دارند. فقط آلزایمر بدتر است.

به ده ها میلیون دلار هزینه شده برای خروج یک داروی سرطان از دانشگاه، به خطوط سلولی و موش ها و در نهایت به بیمارانی که در آزمایشات بالینی مورد آزمایش قرار می گیرند، فکر کنید. این یک تلاش عظیم است. ممکن است یک دهه طول بکشد. داروهایی که روی افراد آزمایش می‌شوند برنده قرعه‌کشی بیوتکنولوژی شده‌اند. برای اینکه هر داروی سرطانی در افراد آزمایش شود، باید علم وجود داشته باشد حیرت آور. دانشمندانی که روی این دارو کار می کنند معتقدند که این دارو یک قفل برای کار است. ممکن است صحبت از جایزه نوبل یا حداقل جایزه لاسکر باشد. به نظر می رسد همه چیز مطمئناً موفق خواهد شد. چه چیزی می تواند اشتباه باشد؟

آیا می خواهید حدس بزنید که چه تعداد از این “برندگان مطمئن” در نهایت آزمایشات بالینی را پشت سر می گذارند؟ هفت درصد این 7 درصد از بهترین داروهایی است که از بهترین علم بیرون آمده اند و آنقدر امیدوارکننده بودند که یک شرکت داروسازی 10 میلیون دلار تا بیش از یک میلیارد دلار برای آزمایش داروها روی بیماران سرمایه گذاری کرد. نود و سه درصد از «برندگان» شکست می خورند.

در مورد داروهای تایید شده تغییر کاربری چطور؟ داروهای تایید شده را می توان بدون برچسب توسط پزشکان استفاده کرد. اگر مثلاً یک داروی ضد انگل سرطان را درمان کند چه؟ چرا آن را نمی گیرید؟

سوال این است که دوباره شواهد کجاست؟ داروهای سرطان خاص هستند. قوانین ایالتی شرکت‌های بیمه را ملزم می‌کند که هر زمان که دستورالعمل‌های مستقل سرطان می‌گویند داروها باید استفاده شوند، هزینه داروهای سرطان را پرداخت کنند. حتی اگر دارو برای سرطان توسط FDA مشخص نشده باشد، تا زمانی که شواهد نشان دهد دارو کار می کند، شرکت های بیمه باید پرداخت کنند. انکولوژیست های پیشرو هر زمان که شواهد به اندازه کافی خوب شد، دستورالعمل های سرطان را به روز می کنند.

چرا دستورالعمل های سرطان دوست شما هستند؟

شما میبینید قرار است به کجا برسد؟ برای اینکه یک داروی تایید شده بر اساس دستورالعمل های سرطان نباشد، شواهد بد است.

وقتی اطلاعاتی درباره درمان‌های غیراستاندارد، جایگزین یا اولیه سرطان به من ارسال می‌شود، این کار را انجام می‌دهم: حذف را فشار می‌دهم. می دانم، حتی بدون خواندن، هنوز شواهدی وجود ندارد. چیزهایی که فوق العاده به نظر می رسند تقریبا همیشه شکست می خورند. هر چیزی در مراحل اولیه برای کسی که اکنون سرطان دارد مفید نیست.

فروشندگان روغن مار در سراسر بیماران سرطانی هستند. آنها همه سر من هستند. این هکسترها اگر بتوانند از بیماران سرطانی پولی درمی آورند. این هاکسترها کرکس هستند (یا تا حد توهم خوش بین هستند). مدرکی ندارند بالا را ببین.

حتی مبتکران قانونی هم مشکل دارند که تصور کنند داروی سرطان آنها ممکن است شکست بخورد. اما داروی سرطان آنها در بیشتر مواقع با شکست مواجه می شود. این چیزی نیست که دانشمندان دوست داشته باشند به خودشان اعتراف کنند.

اگر می خواهید از یک تقویت کننده میل جنسی ثابت نشده استفاده کنید، این یک چیز است. اما سرطان؟ زمان باقیمانده را هدر ندهید.

زمانی که درمان های استاندارد بیهوده به نظر می رسد، یک بیمار سرطانی باید چه کاری انجام دهد؟ اگر شانس درمان های استاندارد آنقدر بد باشد که ممکن است اصلاً درمانی وجود نداشته باشد، چه؟ می‌توانم بگویم از انکولوژیست خود بپرسید که آیا کارآزمایی‌های بالینی امیدوارکننده‌ای در مراحل پایانی وجود دارد که می‌توانید به آنها ملحق شوید. این یک سوال کامل است.

کارآزمایی بالینی در مراحل پایانی بهترین شانسی است که یک بیمار سرطانی برای دریافت درمان نسل بعدی قبل از تایید دارد. ما در عصر طلایی ایمونوتراپی سرطان هستیم. در کارآزمایی‌های بالینی در مراحل پایانی، ایمنی‌درمانی‌های امیدوارکننده‌ای وجود دارد. اگر در یک کارآزمایی ثبت نام کرده باشید، نه تنها فرصتی برای درمان جدید خواهید داشت، بلکه به پیشبرد علم کمک خواهید کرد تا بیماران آینده از آنها بهره مند شوند.

درک بیماری و درمان آن می تواند ترس ها را کاهش دهد

اگر شما یا یکی از عزیزانتان تشخیص سرطان داده اید، متاسفم. متاسفم که این اتفاق برای شما افتاده است. سرطان ترسناک است. همه چیز آنقدر پیچیده است که وقتی تشخیص می دهیم، نمی دانیم به چه فکر کنیم. ما به سختی می دانیم چه احساسی داشته باشیم. درک سرطان و درمان آن – حتی چیزهای سخت برای شنیدن – به من کمک کرد که کمتر ترسیده باشم.

امیدوارم، دعا می کنم، داستان من به شما کمک کند، حتی اگر سرطان شما، تجربه شما، ممکن است با من متفاوت باشد. من قصد ندارم وانمود کنم که یک انکولوژیست هستم و توصیه های درمانی می کنم – به حرف متخصص سرطان خود گوش دهید – اما اگر نیاز به صحبت دارید، من در AuthorJeffreyStewart@gmail.com هستم. اگر بتونم جواب میدم

بعدش چی؟ “قبل از مخفی کردن” به جای پنهان کردن اطلاعات بد در مورد درمان سرطان

خطاب به همکارانم در صنعت مراقبت های بهداشتی: در اینجا فرصتی برای انجام کارهای خوب وجود دارد. بیمار سرطانی به صدایی قابل اعتماد و دوستانه نیاز دارد تا به توضیح چیزها کمک کند – در تماس، 24 ساعته. سیستم بهداشت و درمان آمادگی انجام این کار را ندارد. اکنون این خلاء با تقلب و ترس پر شده است.

بیماران سرطانی امروزه در یک محیط اطلاعاتی خنثی نیستند. در عوض، بیماران سرطانی مملو از حقایق نادرست و حقه‌هایی هستند که نرخ درمان ۱۰۰ درصدی را وعده می‌دهند. این واقعیتی است که ما در آن زندگی می کنیم.

یک دفاع در برابر اطلاعات نادرست وجود دارد که می دانیم کار می کند: قبل از مخفی کردن. ما باید بیماران سرطانی را با حقایق در فرم هایی پر کنیم که بتوانند قبل از اینکه کلاهبرداری ها به آنها برسد. چگونه این کار را بدون استخدام یک ارتش مرکز تماس از متخصصان سرطان انجام دهیم؟ من امیدوارم که هوش مصنوعی که بر اساس بهترین شواهد آموزش دیده است، یک «مشاور سرطان» باشد که در هر زمان، روز یا شب، برای توضیح مسائل برای بیماران حضور داشته باشد.

نتایج خوبی برای همه ما وجود دارد: تحقیقات نشان داده است که بیمارانی که از پزشکی مبتنی بر شواهد پیروی می کنند، شانس دوبرابر زنده ماندن از سرطان خود را دارند. نشان دادن یک مشاور سرطان هوش مصنوعی تأثیر مثبتی بر انطباق داروها دارد یا حتی بقای کلی در یک محیط بالینی باید با تعداد کمی از بیماران کارآزمایی بالینی امکان پذیر باشد.

قطعات آنجا هستند. اگر درست انجام شود، یک مشاور سرطان هوش مصنوعی می‌تواند جان افراد بیشتری را نسبت به بسیاری از درمان‌های سرطان نجات دهد. اگر از سرطان جان سالم به در ببرم، امیدوارم به شما در این تلاش بپیوندم.

جف استوارت مدیر عامل شرکت مشاوره سلامت Syneos است. تمام نظرات، افکار و نظرات بیان شده در اینجا متعلق به خود او است و لزوماً نظر کارفرما یا دیگران نیست. این مقاله از کتاب اقتباس شده است زندگی: الهام از پدر مبتلا به سرطان، منتشر شده توسط Wadsak-Stewart Press در 15 مه 2023. می توان با او تماس گرفت در AuthorJeffreyStewart@gmail.com.