وارد بی استون، که به عنوان آسیب شناس حیات وحش بدجنس ایالت نیویورک، محیط بانان را خشنود کرد، اما با فراتر رفتن از وظایف خود برای افشای خطراتی که PCB ها و سایر مواد شیمیایی سمی برای انسان ها ایجاد می کرد، خشم روسا و آلاینده های شرکتی را برانگیخت، در 8 فوریه در تروی درگذشت. نیویورک او 84 سال داشت.
دخترش مونتانا استون گفت که علت ظاهری نارسایی تنفسی بوده است.
آقای استون و تیمش در طول تقریباً 42 سالی که توسط وزارت امور خارجه حفاظت از محیط زیست استخدام شد، هزاران کالبد شکافی را روی پستاندارانی در اندازه‌های مختلف از موش تا گوزن و همچنین روی شاهین، قو، گوزن، بیور و خرس انجام دادند. علت مرگ شامل تصادفات، شکار غیرقانونی، مسمومیت های عمدی و آلودگی به آفت کش ها و سایر سموم بود.
اما در جریان تحقیقات پزشکی قانونی خود، و همچنین به تنهایی، از خاک، دفن زباله، خاکستر و باقی مانده های دیگر نمونه برداری کرد و یکی از پیشگامان بود – همراه با گونار ویدمارک و سورن جنسن از دانشگاه استکهلم و زیست شناس رابرت رایزبورو دانشگاه کالیفرنیا، برکلی – در یافتن شواهدی مبنی بر وجود بی‌فنیل‌های پلی‌کلرینه یا PCBها در همه جا در محیط زیست.
راجر داونز، مدیر حفاظت از محیط زیست، وارد استون در سمت خود به عنوان آسیب شناس حیات وحش ایالتی، مدت ها قبل از اینکه دیگران متوجه تهدیدات محیطی شوند، نوری را بر روی تهدیدات محیطی تابید و صدایی مبتنی بر علم به طبیعت در مواقع بحرانی که تعداد کمی از مقامات ایالتی به آن گوش می دهند، می دهد. بخش آتلانتیک سیرا کلاب در بیانیه ای اعلام کرد.
آقای داونز افزود: «روش‌های او گاهی اوقات غیر متعارف بود، اما او همیشه ترجیح می‌داد ابتدا عدالت زیست‌محیطی را پیش از بوروکراسی بی‌معنا دنبال کند، و دنیای طبیعی به دلیل حمایت بی‌باک او مکان بهتری است».
آقای استون PCBها را در پایه قطبهای برق و سایر سایتها پیدا کرد. از ماهیگیران انتقاد کرد که قلاب های خود را با سینک های ساخته شده از سرب وزن می کنند. و حتی آثاری از حشره کش DDT را در یکی از دفاتر منطقه ای اداره خود کشف کرد.
دو دهه پیش، در اوج اپیدمی ویروس نیل غربی، که آقای استون به شناسایی آن کمک کرده بود، آزمایشگاه او روزانه به طور متوسط با 300 جسد حیات وحش غرق می شد. یک صندوق سیار یخچال دار از جنس استنلس استیل که برای افراد مرده طراحی شده بود برای لاک پشت های بزرگ اقتباس شده بود.
آقای استون اغلب فراتر از وظایف خود به عنوان آسیب شناس عمل می کرد و یافته های خود را به رسانه های خبری درز می کرد. این باعث شد که برخی از مردم او را به عنوان یک مداخله گر گستاخ و بی تربیت رد کنند.
او از شهرت خود به عنوان یک مرتد برخوردار بود. او یک بار گفت: «من یک توپ شلیک خوانده شده‌ام، اما من همیشه می‌دانم دقیقاً کجا شلیک می‌کنم».
اما انتقادات دیگری نیز وجود داشت که در گزارش بازرسی کل کشور ثابت شد.
در سال 2012، دو سال پس از بازنشستگی آقای استون، بازرس کل، در پاسخ به سال‌ها شکایت کارمندان دولتی و افشاگری‌ها در اتحادیه تایمز آلبانی، به این نتیجه رسید که او «به سوء رفتار مزمن و تقریباً مصونیت از مجازات، از جمله سوء استفاده از کارکنان دست زده است. سوء استفاده از منابع دولتی و نافرمانی.»
تحقیقات ادعا کرد که او از مرکز منابع حیات وحش وزارت در دلمار به عنوان محل سکونت خود استفاده کرده است. کارکنان تضعیف شده، که از آزار کلامی و آموزش ناکافی در پروتکل های ایمنی شکایت داشتند. به آنها وظایف شخصی محول کرد، مانند مراقبت از جوجه هایی که به عنوان حیوان خانگی برای فرزندانش نگهداری می کرد. اسلحه گرم ذخیره شده در مرکز؛ و نتوانست سوابق زمانی را که برای ایالت کار کرده است ارائه دهد.
گزارش بازرس کل نشان می‌دهد در حالی که او ده‌ها هزار دلار از مزایای شخصی نادرست را در طول نزدیک به چهار دهه به عنوان کارمند دولتی جمع‌آوری کرده است، او فقط هشدار داده شده و به طور رسمی تنبیه نشده است، زیرا مدیران بخش، سرپرستان مستقیم او را «تا حدی از ترس واکنش های منفی حامیان او و رسانه های خبری.»
آقای استون اکثر اتهامات خاص علیه خود را رد یا کم اهمیت جلوه داد، اگرچه او موافقت کرد که جبران خفیفی را بپردازد. او گفت که بازنشستگی پیش از موعد را انجام داد زیرا خانواده ای برای حمایت از او داشت و انگیزه مالی برای امتناع وسوسه انگیز بود.
او در سال 2010 به اتحادیه تایمز گفت: «من از بازنشستگی زیر آتش متنفرم. هنوز علوم زیادی برای انجام دادن وجود دارد.»
وارد بایرون استون جونیور در 28 سپتامبر 1938 در هادسون، نیویورک، در خانواده وارد و نلی (اسمیت) استون به دنیا آمد.
او که در شهرستان کلمبیا بزرگ شد، در آکادمی اسپنسرتاون، یک مدرسه دو اتاقه، تحصیل کرد و در آنجا اشتیاق به طبیعت پیدا کرد. سپس در دانشکده پزشکی نیروی دریایی ملی در مریلند تحصیل کرد و در نیروی دریایی در کره، فیلیپین، تایوان و ویتنام خدمت کرد.
در دانشگاه سیراکیوز، او در تیم مناظره دانشگاه خدمت کرد و در سال 1963 مدرک لیسانس علوم و سپس مدرک کارشناسی ارشد در آسیب شناسی حیوانات و انگل شناسی گرفت. او در سال 1969 به وزارت حفاظت از محیط زیست پیوست.
مونتانا استون در مصاحبه ای تلفنی درباره پدرش گفت: «در حالی که او عاشق آسیب شناسی بود، عشق او به زندگی و موجودات زنده الهام و انگیزه واقعی او برای ادامه بازپروری حیات وحش از همه نوع، و درک بهتر بیماری ها و سمومی بود که به طور جدانشدنی بر آنها تأثیر می گذارد. انسان، حیات وحش و محیط زیست.»
آقای استون و شریک زندگی اش، بوم شناس مری بیهام، که در تروی زندگی می کردند، صاحب پنج فرزند شدند. او از او جان سالم به در می برد. علاوه بر دخترشان مونتانا، فرزندانشان جاناتان، جرمیا و اتان آلن استون نیز از او به یادگار مانده است. دو فرزند ناتنی، توماس و امیلی کاراکو. و یک دختر به نام دنیس استون از ازدواجش با لورین سبولا. آقای استون و دختر خانم بیهام ترز رز استون قبل از او مردند.
آقای استون در مصاحبه ای با The Cobleskill Times-Journal در سال 2016 گفت: “من زندگی ام را صرف کرده ام تا کاری در مورد تخریب محیطی وحشتناکی که دیدم انجام دهم، که بیشتر آن توسط صنایعی با قدرت زیاد انجام شده است.” محبوب نبود، اما اجازه ندادم که من را متوقف کند.»