ARFID (اختلال محدود کننده مصرف غذای اجتنابی) با بسیاری از تشخیص ها که زیر چتر واگرایی عصبی قرار می گیرند، همزمان رخ می دهد. نورودیورجنت اصطلاحی برای افرادی است که مغزشان با آنچه که معمولی یا عادی تلقی می شود متفاوت است (یعنی متفاوت است). به بسیاری از افراد مبتلا به بیماری های روانی و بیماری های عصبی اشاره دارد.
تشخيص‌هاي عصبي واگراي همزمان
تشخيص‌هاي متداول مشترک در افراد مبتلا به ARFID شامل اوتيسم، ADHD، OCD، GAD (اختلال اضطراب عمومي)، و پردازش حسي است. (توجه: این یک لیست جامع نیست)
نورودیورژانس و تغذیه و خوردن
افراد واگرای عصبی اغلب حساسیت حسی به غذاهای خاص و اجتناب از ترس را گزارش می دهند. برخی از طعم ها، بافت غذاها و صداها و بوها در محیط آنها می تواند باعث تشدید حسی و اضطراب شود و غذا خوردن را چالش برانگیزتر کند. برخی از چالش های گزارش شده عبارتند از افزایش رفلکس گگ، خفگی، تهوع یا استفراغ. همچنین اجتناب از غذاهای جدید مرتبط با ترس یا باور درک شده مبنی بر اینکه طعم یا بافت غذا باعث اضطراب حسی یا بی نظمی می شود. علاوه بر علائم فیزیکی، بسیاری از افراد تحت فشار اجتماعی و قضاوت در مورد غذا خوردن و انتخاب غذا هستند. این ممکن است شامل برچسب خوردن “تذکر دهنده”، فشار برای خوردن “به طور معمول” یا خوردن غذاهایی باشد که به آنها حساس هستند. بسیاری همچنین توانایی درونی یا احساس حقارت را گزارش می دهند زیرا نمی توانند «به طور معمول» غذا بخورند. ترکیب این تأثیرات می تواند تأثیر منفی بر توانایی فرد برای برآوردن نیازهای تغذیه ای خود برای رشد، رشد یا حفظ وزن داشته باشد.
چه زمانی ARFID است؟
طبق وب‌سایت ملی اختلال خوردن، «وقتی اختلال خوردن در زمینه بیماری یا اختلال دیگری رخ می‌دهد، شدت اختلال خوردن بیشتر از آن چیزی است که معمولاً با این بیماری یا اختلال مرتبط است و توجه بالینی بیشتری را ایجاب می‌کند».
اختلال خوردن برای یک فرد مبتلا به ARFID ممکن است به یک یا چند مورد از این سه روش نشان داده شود
- عدم علاقه آشکار به خوردن یا غذا
- اجتناب بر اساس ویژگی های حسی غذا
- نگرانی در مورد عواقب بد غذا خوردن
این اختلالات خوردن منجر به تغذیه ناکافی و دریافت انرژی می شود و می تواند با یک یا چند مورد از موارد زیر مرتبط باشد.
- کاهش وزن قابل توجه (یا عدم دستیابی به افزایش وزن مورد انتظار یا رشد متزلزل در کودکان)
- کمبود مواد مغذی قابل توجه
- وابستگی به تغذیه روده ای یا مکمل های غذایی خوراکی.
- تداخل مشخص با عملکرد روانی اجتماعی.
برای فردی که واگرای عصبی دارد، ترجیحات غذایی و نیازهای حسی فردی دارد. چیزی که برای افرادی که واگرای عصبی دارند معمول نیست این است که این ترجیحات و نیازها بر وضعیت تغذیه آنها تأثیر بگذارد. اگر آنها نتوانند نیازهای تغذیه ای برای رشد، وزن، وضعیت تغذیه مناسب یا عملکرد روانی اجتماعی را برآورده کنند، تشخیص ARFID مناسب است.
اگر شما یا کسی که می شناسید ممکن است ARFID داشته باشد چه باید کرد؟
اگر شما یا کسی که می شناسید ممکن است مبتلا به ARFID باشد، از یک پزشک یا روانشناس که می تواند تجربه کار با افراد مبتلا به ARFID را داشته باشد، کمک بگیرید. آنها قادر به ارزیابی و تشخیص ARFID و ارائه درمان و ارجاع مناسب هستند. یک متخصص تغذیه مانند من بخشی ضروری از تیم درمان است اما قادر به تشخیص یک فرد مبتلا به ARFID نیست.
درمان و حمایت از کسانی که نورودیورژنت با ARFID دارند
- از قضاوت یا اظهار نظر بپرهیزید. کنجکاو شوید
- از تلاش برای “رفع” چالش های غذایی آنها خودداری کنید.
- ترجیحات حسی آنها را بشناسید. (غذا و محیط زیست)
- برای ایجاد احساس امنیت و آرامش در محیط غذا، امکاناتی را ارائه/توصیه کنید.
- غذاهای ایمن و ترجیحی را به راحتی در دسترس و در دسترس قرار دهید.
- استراتژی هایی را برای ساده کردن غذا خوردن، برنامه ریزی وعده های غذایی و آماده سازی غذا که برای فرد مفید است، ترویج کنید.
- نوردهی ها را بر اساس ترجیحات حسی هدایت کنید.
- آنها را در تصمیم گیری در مورد قرار گرفتن در معرض مواد غذایی بگنجانید. چه غذاهایی را می خواهند امتحان کنند؟ محیط امن برای نوردهی چیست؟
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ARFID و اینکه چگونه یک متخصص تغذیه می تواند به شما کمک کند، این پست را بررسی کنید.
لطفا در صورت داشتن هرگونه سوال در مورد موضوع با ما تماس بگیرید!
من در حال حاضر پشتیبانی مجازی 1-1 را برای نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به ARFID و ARFID مشکوک ارائه می کنم و همچنین گروه های پشتیبانی را برای بزرگسالان دارای ARFID ارائه می دهم.
اگر در مورد خدمات من سؤالی دارید، لطفاً یک تماس 15 دقیقه‌ای رایگان برای اکتشاف رزرو کنید.