از آنجایی که علاقه به داروهای Ozempic و سایر داروهای دیابت تزریقی مانند Mounjaro که به روش‌های مشابهی کار می‌کند، افزایش یافته است، این اصطلاح مورد توجه قرار گرفته است. ویدیوهای مرتبط با موضوع «توضیح صدای غذا» 1.8 میلیارد بار در TikTok مشاهده شده است. و برخی از افرادی که موفق به دستیابی به این داروها شده اند – علیرغم کمبودهای مداوم و قیمت های فهرست شده که می تواند به هزار دلار نزدیک شود یا از آن فراتر رود – داستان هایی را در رسانه های اجتماعی در مورد تجربیات خود به اشتراک گذاشته اند.
وقتی صدای غذا از بین می رود
وندی گانت، 56 ساله، گفت که اولین بار اصطلاح صدای غذا را در TikTok شنیده است، جایی که او همچنین درباره Mounjaro یاد گرفته است. او یک پلت فرم بهداشت از راه دور پیدا کرد و در عرض چند ساعت یک نسخه دریافت کرد. او می تواند اولین روزی را که تابستان گذشته شروع به مصرف آن کرد به یاد بیاورد. “مثل احساس آزادی از این حلقه بود که “چه چیزی بخورم؟” من هرگز سیر نمی شوم؛ کافی نیست چه میان وعده ای می توانم بخورم؟» او گفت. “مثل این است که کسی یک پاک کن را به آن برد.”
برای برخی، کمبود این داروها یک مورد آزمایشی را فراهم کرده است، راهی برای دیدن زندگی خود با و بدون صدای غذا. کلسی رایان، 35 ساله، یک کارگزار بیمه در Canandaigua، NY، او گفت که نتوانسته نسخه اوزمپیک خود را طی چند هفته گذشته پر کند، و سر و صدا دوباره به داخل سرازیر شده است. سر و صدای غذا، برای خانم رایان، به معنای طیف وسیعی از افکار مرتبط با غذا نیز هست: مذاکرات داخلی در مورد اینکه آیا باید در حضور دیگران غذا بخورد، اینکه آیا آنها او را به خاطر خوردن مرغ سوخاری قضاوت خواهند کرد یا اینکه سفارش دادن سالاد باعث می‌شود به نظر برسد. مثل اینکه خیلی تلاش میکنه او گفت که اوزمپیک بیش از هر چیز دیگری راهی برای خاموش کردن صدای غذا است.
او گفت: “این یک ابزار است.” “این مانند یک داروی جادویی نیست که راه آسانی را در اختیار مردم قرار دهد.”
چه چیزی باعث صدای غذا می شود؟
هیچ تعریف بالینی برای سر و صدای غذا وجود ندارد، اما متخصصان و بیمارانی که برای این مقاله مصاحبه کردند، عموماً موافق بودند که این نشخوار فکری مداوم در مورد غذا است. برخی از محققان این مفهوم را با «گرسنگی لذت‌بخش» مرتبط می‌دانند، یک دغدغه شدید با خوردن غذا به منظور لذت، و خاطرنشان کردند که می‌تواند یکی از اجزای اختلال پرخوری باشد، که رایج است اما اغلب به اشتباه درک می‌شود.
دکتر رابرت گابی، مدیر ارشد علمی و پزشکی انجمن دیابت آمریکا، گفت: متخصصان طب چاقی سعی کرده اند بهتر درک کنند که چرا ممکن است فرد برای مدتی در مورد غذا نشخوار کند. او گفت: «فقط به نظر می‌رسد که برخی از مردم کمی به این طریق ارتباط برقرار کرده‌اند. دکتر جانیس جین هوانگ، رئیس بخش غدد درون ریز و متابولیسم در دانشکده پزشکی دانشگاه کارولینای شمالی، گفت: نشخوار فکری وسواسی در مورد غذا به احتمال زیاد نتیجه عوامل ژنتیکی و همچنین قرار گرفتن در معرض محیط و عادات آموخته شده است.