دانشمندان NIH: سندرم هاوانا هیچ اثر جسمی آسیبی در مغز بیماران باقی نگذاشته است

دو مطالعه دقیق دولتی هیچ الگوی غیرمعمولی از آسیب یا بیماری را در مغز افراد مبتلا به مجموعه مرموز علائم به نام سندرم هاوانا نشان ندادند.

این مطالعات شامل بیش از 80 کارمند دولتی و اعضای خانواده آنها بود که در کشورهایی از جمله کوبا، چین، اتریش و ایالات متحده مستقر بودند، “حوادث بهداشتی غیرعادی” را تجربه کردند.

بسیاری از افراد قبل از بروز ناگهانی علائمی مانند سرگیجه، از دست دادن تعادل و گوش درد، شنیدن صداهای عجیب و غریب یا احساس فشار را گزارش کرده بودند.

برخی از مقامات دولت ایالات متحده پیشنهاد کرده اند که این علائم نتیجه حملات کشورهای دیگر است، شاید با استفاده از سلاحی که انرژی الکترومغناطیسی را به سمت افراد هدایت می کند.

اما مطالعاتی که در مؤسسه ملی بهداشت انجام شد، شواهدی برای حمایت از این ایده پیدا نکرد. در عوض، مشخص شد که مغز افراد مبتلا با مغز افراد مشابهی که علائم را گزارش نکرده بودند، تفاوتی ندارد. نتایج در منتشر شد جاما، مجله انجمن پزشکی آمریکا.

دکتر لیتون چان، رئیس پزشکی توانبخشی در مرکز بالینی NIH می گوید: «ما تفاوتی در ساختار مغز یا حتی در اتصال عملکردی مغز مشاهده نکردیم.

این یافته‌ها جدیدترین یافته‌ها هستند که این ایده را به چالش می‌کشند که صدها کارمند دولتی و خانواده‌هایشان از سال ۲۰۱۶، زمانی که اولین موارد توسط کارکنان سفارت در هاوانا گزارش شد، هدف قرار گرفته و مجروح شده‌اند.

در سال 2023، پنج سازمان اطلاعاتی ایالات متحده به این نتیجه رسیدند که “بسیار بعید” است که سندرم هاوانا نتیجه یک حمله خارجی باشد و “هیچ مدرک معتبری” مبنی بر وجود سلاحی که قادر به ایجاد علائم باشد، پیدا نکردند.

در سال 2022، گزارش سیا نشان داد که بیشتر علائم منتسب به سندرم هاوانا ناشی از بیماری ها یا استرس های قبلی تشخیص داده شده است.

دکتر دیوید رلمن، استاد پزشکی و میکروبیولوژی و ایمونولوژی در دانشگاه استنفورد که سرمقاله ای را همراه با تحقیق جدید نوشت، اما نه این گزارش ها و نه دو مطالعه جدید، احتمال حمله و زخمی شدن برخی افراد را رد نمی کنند. .

رلمن که بخشی از ارزیابی آکادمی ملی بود که به این نتیجه رسید که «انرژی فرکانس رادیویی پالسی هدایت‌شده» می‌تواند علائم و نشانه‌های سندرم هاوانا را ایجاد کند، می‌گوید: «مشکلات متعددی در هر دو مطالعه وجود دارد.

برای مثال، او می‌گوید، حتی پیچیده‌ترین اسکن‌های مغزی نیز می‌توانند آسیب‌های ظریف مغزی را از دست بدهند، به‌خصوص اگر مغز زمان لازم برای بهبودی داشته باشد.

رلمن می گوید، مشکل دیگر این است که این مطالعات طیف وسیعی از افراد را گرد هم آورد و مغز آنها را در مقاطع زمانی مختلف پس از اولین بروز علائم مورد مطالعه قرار داد. او می‌گوید تمرکز بر روی افراد خاص، که همگی بلافاصله پس از رویداد آزمایش شده‌اند، ممکن است نتیجه متفاوتی داشته باشد.

اسکن مغز و آزمایش خون

یکی از مطالعات جدید از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی برای مقایسه مغز 81 فرد مبتلا با مغز 48 نفر در مشاغل مشابه استفاده کرد.

یک مطالعه کوچکتر در دانشگاه پنسیلوانیا در سال 2019، تفاوت های ظریفی را در مغز افراد مبتلا به علائم سندرم هاوانا نشان داد.

دکتر کارلو پیرپائولی، رئیس آزمایشگاه تصویربرداری کمی پزشکی NIH می‌گوید: «ما این کار را نکردیم.

پیرپاولی می‌گوید که مطالعه NIH بزرگ‌تر بود و از گروه کنترلی استفاده کرد که از نظر سن، حرفه و موقعیت مکانی بهتر با گروه مورد مطالعه مطابقت داشت. همچنین برای تولید نتایج بسیار سازگار طراحی شده است.

پیرپائولو می‌گوید که نتایج باید برای کارکنان دولتی آسیب‌دیده و خانواده‌هایشان «آرام‌بخش» باشد. او می گوید اگر بیماری پیشرونده ای در مغز وجود داشت، می توانستیم آن را اندازه گیری کنیم.

مطالعه دیگر NIH شنوایی، بینایی و تعادل 86 شرکت‌کننده را آزمایش کرد و آزمایش‌های خونی را انجام داد که می‌تواند نشان دهنده آسیب مغزی باشد. این آزمایشات تفاوت معنی داری را بین شرکت کنندگان و 30 فرد مشابه بدون علائم نشان نداد.

اما تست‌های روانی-اجتماعی نشان داد که افراد مبتلا به احتمال بیشتری علائم خستگی، استرس پس از سانحه و افسردگی را دارند.

لویی فرنچ، عصب‌روان‌شناس که بیماران سندرم هاوانا را در مرکز ملی پزشکی نظامی والتر رید درمان می‌کند، می‌گوید: «برخی از این افراد در مضیقه هستند. بنابراین ما تمام تلاش خود را می کنیم تا برخی از آن ناراحتی را که با احساس بیماری آنها همراه است برطرف کنیم.

اثبات منفی

دانشمندانی که سندروم هاوانا را مطالعه می کنند، موافقند که اثبات اینکه چیزی وجود ندارد یا اتفاق نیفتاده، کاملا غیرممکن است. اما آنها در مورد اقدامات بعدی که باید برداشته شوند متفاوت هستند.

رلمان می‌گوید: «من می‌خواهم یک ارزیابی جامع‌تر و واقعاً یکپارچه‌تر از تمام داده‌های موجود در مورد موارد فردی انجام شود. این کار آسانی نیست، اما من معتقدم که می توان آن را انجام داد.»

چان شک دارد که موضوع حل شود.

او می گوید: «تحقیقات پزشکی ممکن است پاسخی برای این نباشد. اگر واقعاً چیزی باعث ایجاد سندرم هاوانا شده است، “پاسخ ضد جاسوسی است، یکی از هر چیزی که هست عکس بگیرد.”