آیا قوانین گزارش اجباری برای حمایت از کودکان جنبه منفی دارد؟ : تیراندازی

بیش از 60 سال پیش، سیاست گذاران در کلرادو این ایده را پذیرفتند که مداخله زودهنگام می تواند از کودک آزاری جلوگیری کند و جان انسان ها را نجات دهد. الزام دولت مبنی بر اینکه متخصصان خاص در مواقعی که شک دارند کودکی مورد آزار و اذیت قرار گرفته یا مورد بی توجهی قرار گرفته است به مقامات اطلاع دهند، جزو اولین قوانین گزارش اجباری در کشور بود.

از آن زمان، قوانین گزارش اجباری در سطح ملی گسترش یافته و انواع بیشتری از بدرفتاری را شامل می شود – از جمله بی توجهی، که اکنون بیشتر گزارش ها را تشکیل می دهد – و تعداد مشاغل مورد نیاز برای گزارش را افزایش داده است. در برخی از ایالت ها، همه بزرگسالان موظفند مواردی را که گمان می کنند ممکن است سوء استفاده یا بی توجهی باشد گزارش دهند.

اما اکنون تلاش‌هایی در کلرادو و سایر ایالت‌ها – از جمله نیویورک و کالیفرنیا – برای لغو این قوانین وجود دارد و می‌گویند که نتیجه آن گزارش‌های بی‌اساس زیادی بوده است و به طور نامتناسبی به خانواده‌های فقیر، سیاه‌پوست، یا بومی آسیب می‌رسانند. اعضای دارای معلولیت

میکال راز، پزشک و مورخ دانشگاه روچستر در نیویورک می‌گوید: «بر اساس رویکردی که پاسخ اولیه ما به خانواده‌ای در حال مبارزه گزارش می‌شود، تاریخچه طولانی و افسرده‌کننده‌ای وجود دارد. اکنون شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد گزارش‌دهی بیشتر با نتایج بهتر برای کودکان مرتبط نیست.»

به دنبال تعادل

استفانی ویلافورته، بازرس حمایت از کودکان کلرادو، بر یک کارگروه نظارت دارد تا قوانین گزارش اجباری این ایالت را بررسی کند. او می گوید که این گروه به دنبال ایجاد تعادل بین نیاز به گزارش موارد مشروع سوء استفاده و غفلت و تمایل به حذف گزارش های نامناسب است.

ویلافورته می گوید: “این برای کمک به افرادی طراحی شده است که به طور نامتناسبی تحت تاثیر قرار می گیرند.” “امیدوارم ترکیب این تلاش ها باشد که می تواند تفاوت ایجاد کند.”

برخی از منتقدان نگران هستند که تغییرات در قانون می تواند منجر به موارد سوء استفاده از دست رفته شود. کارکنان پزشکی و مراقبت از کودکان در کارگروه نسبت به مسئولیت قانونی ابراز نگرانی کرده اند. در حالی که به ندرت افراد به دلیل عدم ارائه گزارش مورد اتهام قرار می گیرند، ممکن است با مسئولیت مدنی یا عواقب حرفه ای از جمله تهدید به مجوزهای خود نیز مواجه شوند.

گزارش شدن به خدمات حمایت از کودکان به طور فزاینده ای رایج می شود. بر اساس برآوردی که در سال 2017 توسط وزارت بهداشت و خدمات انسانی کودکان انجام شد، بیش از 1 از هر 3 کودک در سن 18 سالگی مورد بررسی قرار می گیرند و مورد بی توجهی قرار می گیرند. دفتر.

خانواده‌های سیاه‌پوست و بومیان آمریکا، خانواده‌های فقیر، و والدین یا کودکان معلول نظارت بیشتری را تجربه می‌کنند. تحقیقات نشان داده است که در میان این گروه‌ها، والدین بیشتر احتمال دارد که حقوق والدین را از دست بدهند و فرزندان بیشتر به سرپرستی بپردازند.

در اکثریت قریب به اتفاق تحقیقات، هیچ سوء استفاده یا غفلت اثبات نشده است. با این وجود، محققانی که چگونگی تأثیر این تحقیقات بر خانواده ها را مطالعه می کنند، آنها را ترسناک و منزوی توصیف می کنند.

بر اساس داده های ایالتی، در کلرادو، تعداد گزارش های کودک آزاری و بی توجهی در دهه گذشته 42 درصد افزایش یافته و در سال گذشته به رکورد 117762 رسیده است. به گفته مقامات اداره خدمات انسانی کلرادو، تقریباً 100000 تماس دیگر با خط تلفن به عنوان گزارش به حساب نمی‌آیند، زیرا آنها درخواست‌هایی برای اطلاعات بودند یا در مورد مسائلی مانند حمایت از کودکان یا حمایت از بزرگسالان بودند.

هیچ افزایشی در موارد اثبات شده سوء استفاده وجود ندارد

افزایش گزارش‌ها را می‌توان در سیاست تشویق طیف گسترده‌ای از متخصصان – از جمله کارکنان مدرسه و پزشکی، درمانگران، مربیان، اعضای روحانیون، آتش‌نشانان، دامپزشکان، دندان‌پزشکان و مددکاران اجتماعی – برای تماس با خط تلفن هر زمان که نگرانی داشتند دنبال کرد. .

این تماس ها نشان دهنده افزایش بدرفتاری نیست. بیش از دو سوم گزارش‌های دریافت شده توسط آژانس‌های کلرادو، آستانه تحقیق را برآورده نمی‌کنند. از بین کودکانی که موارد آنها مورد ارزیابی قرار گرفته است، 21 درصد مورد آزار و اذیت یا بی توجهی قرار گرفته اند. تعداد واقعی موارد اثبات شده طی دهه گذشته افزایش نیافته است.

در حالی که مطالعات نشان نمی دهد که قوانین گزارش اجباری کودکان را ایمن نگه می دارد، کارگروه کلرادو در ژانویه گزارش داد، شواهدی از آسیب وجود دارد. کارگروه گفت: «گزارش اجباری به طور نامتناسبی بر خانواده‌های رنگین پوست تأثیر می‌گذارد» – شروع تماس بین سرویس‌های حمایت از کودکان و خانواده‌هایی که به طور معمول نگرانی‌هایی در مورد سوءاستفاده یا بی‌توجهی نشان نمی‌دهند.

این کارگروه می گوید که در حال تجزیه و تحلیل است که آیا غربالگری بهتر ممکن است «تاثیر نامتناسب گزارش اجباری را بر جوامع کم منابع، جوامع رنگین پوست و افراد دارای معلولیت کاهش دهد».

این کارگروه خاطرنشان کرد که تنها راه گزارش نگرانی در مورد کودک، گزارش رسمی به خط تلفن است. با این حال، بسیاری از این تماس‌ها به هیچ وجه گزارش سوءاستفاده نیست، بلکه تلاش‌هایی برای ارتباط کودکان و خانواده‌ها با منابعی مانند کمک‌های غذایی یا مسکن است.

تماس‌گیرندگان خط تلفن ممکن است قصد کمک داشته باشند، اما خانواده‌هایی که در معرض گزارش‌های اشتباه سوءاستفاده و بی‌توجهی هستند، به ندرت آن را چنین می‌بینند.

این شامل میگن لاولیس، ساکن روستایی کلرادو می‌شود که از اخبار بهداشتی KFF خواست تا زادگاه خود را فاش نکند، زیرا از ترس جلب توجه ناخواسته مقامات محلی. برای دختر لاولیس، که عصبی است و دارای ناتوانی‌های جسمی است، گزارش‌ها از زمانی شروع شد که او در سن 4 سالگی در سال 2015 وارد پیش دبستانی شد. معلمان و ارائه‌دهندگان پزشکی که گزارش‌ها را ارائه می‌کردند اغلب پیشنهاد می‌کردند که آژانس خدمات انسانی شهرستان می‌تواند به خانواده لاولیس کمک کند. اما تحقیقاتی که بعد از آن انجام شد تهاجمی و آسیب زا بود.

لاولیس، که مدافع ائتلاف متقابل معلولان کلرادو است، سازمانی که برای حقوق مدنی افراد دارای معلولیت لابی می‌کند، می‌گوید: «بزرگ‌ترین ترس ما این است که «آیا می‌خواهی بچه‌های ما را ببری؟» ما از درخواست کمک می ترسیم. این ما را از ورود به خدمات به دلیل ترس از رفاه کودکان باز می دارد.

مقامات خدمات انسانی ایالتی و شهرستانی گفتند که نمی توانند در مورد موارد خاص اظهار نظر کنند.

یک “خط گرم” برای اتصال خانواده ها به خدمات

کارگروه کلرادو قصد دارد تعاریف سوء استفاده و غفلت را بر اساس قانون گزارش اجباری ایالت روشن کند. خبرنگاران اجباری نباید «فقط به دلیل نژاد، طبقه یا جنسیت خانواده/کودک» و همچنین به دلیل نامناسب بودن مسکن، اثاثیه، درآمد یا لباس، گزارش تهیه کنند. همچنین، طبق پیش نویس توصیه این گروه، نباید گزارشی صرفاً بر اساس «وضعیت ناتوانی صغیر، والدین یا قیم» ارائه شود.

این کارگروه در نظر دارد آموزش های اضافی را برای خبرنگاران اجباری، کمک به متخصصانی که تصمیم می گیرند تماس بگیرند، و شماره تلفن جایگزین یا «خط گرم» را برای مواردی که تماس گیرندگان معتقدند خانواده به جای نظارت به کمک مادی نیاز دارد توصیه کند. .

منتقدان می گویند که چنین تغییراتی می تواند کودکان بیشتری را در برابر سوء استفاده گزارش نشده آسیب پذیر کند.

هالیند هاسکینز، وکیلی که وکالت قربانیان کودک آزاری را بر عهده دارد، می‌گوید: «من نگران اضافه کردن سیستم‌هایی مانند خط گرم هستم، که بچه‌هایی که در خطر واقعی هستند، از شکاف‌ها عبور کنند و کمکی به آنها نشود». هاسکینز از متخصصانی که شکات خود را گزارش نمی کنند شکایت کرده است.

کارگروه کلرادو شامل مقامات بهداشت و آموزش، دادستان ها، مدافعان قربانیان، نمایندگان رفاه کودکان شهرستان و وکلای دادگستری و همچنین پنج نفر است که در سیستم رفاه کودکان تجربه دارند. این کشور قصد دارد تا اوایل سال آینده توصیه های خود را نهایی کند به این امید که قانونگذاران ایالتی تغییرات سیاستی را در سال 2025 در نظر بگیرند. اجرای هر قانون جدید ممکن است چندین سال طول بکشد.

مکان‌های دیگر اخیراً تغییراتی را در نظر گرفته‌اند تا گزارش سوءاستفاده را به جای گسترش، محدود کنند. در شهر نیویورک، معلمان آموزش می بینند تا قبل از تهیه گزارش دو بار فکر کنند، در حالی که ایالت نیویورک خط گرمی را برای کمک به ارتباط خانواده ها با منابعی مانند مسکن و مراقبت از کودکان معرفی کرده است. در کالیفرنیا، یک کارگروه ایالتی با هدف تغییر “گزارش اجباری به حمایت از جامعه” در حال برنامه ریزی توصیه هایی شبیه به کلرادو است.

در میان کسانی که از تغییر حمایت می کنند، افرادی با تجربه در سیستم رفاه کودکان هستند. آنها شامل Maleeka جهاد است که رهبری ائتلاف MJCF مستقر در دنور را بر عهده دارد، که از لغو گزارش اجباری همراه با بقیه سیستم رفاه کودکان حمایت می کند و به آسیب آن به جوامع سیاه پوست، بومیان آمریکا و لاتین تبار اشاره می کند.

جهاد که در کودکی تحت مراقبت پدر و مادری مهربان قرار گرفت و به طور موقت به سیستم سرپرستی منتقل شد، می‌گوید: «گزارش‌دهی اجباری شکل دیگری از نگه‌داشتن ما توسط پلیس و زیر نظر گرفتن سفیدپوستان است». او می گوید که اصلاحات کافی نیست. ما می دانیم که به چه چیزی نیاز داریم و معمولاً بودجه و منابع است.»

جهاد می گوید برخی از این منابع – مانند مسکن مقرون به صرفه و مراقبت از کودکان – در سطح کافی برای همه خانواده های کلرادو که به آنها نیاز دارند وجود ندارد.

خدمات دیگری وجود دارد، اما یافتن آنها مهم است. لاولیس می‌گوید این گزارش‌ها پس از دریافت کمک‌های مورد نیاز توسط خانواده، به شکل معافیت از مدیکید که هزینه مراقبت‌های تخصصی برای ناتوانی‌های دخترشان را پرداخت می‌کرد، کاهش یافت. دختر آنها اکنون کلاس هفتم است و وضعیت خوبی دارد.

لاولیس می‌گوید هیچ‌کدام از کارگرانی که خانواده را ملاقات کرده‌اند، هرگز به معافیت اشاره نکردند. من واقعاً فکر می کنم آنها از این موضوع خبر نداشتند.»

اخبار سلامت KFF یک اتاق خبر ملی است که روزنامه نگاری عمیق در مورد مسائل بهداشتی تولید می کند و یکی از برنامه های اصلی عملیاتی در KFF – منبع مستقل برای تحقیقات سیاست سلامت، نظرسنجی، و روزنامه نگاری.